31 فروردین تا 3 اردیبهشت 95
در آخرین روزهایی از بهار که دمای هوا در خوزستان کمتر از 35 درجه سانتیگراد است، موفق شدیم سفر خوزستان را برگزار کنیم. سفری که با زمانبندی پیچیده و شرایط سخت آب و هوایی (برای ما که در منطقه نسبتا معتدل زندگی می کنیم) برگزار شد اما نتایج شیرینی در برداشت.
قرار بر این بود که سفر مذکور در هفته سوم فروردین انجام شود، اما به دلیل مسائل هماهنگی، به هفته اول اردیبهشت موکول شد. اگرچه گونه های زمستان گذران در این موقع از سال دیده نمی شوند و پیش بینی می شد هوا به طور قابل ملاحظه ای گرم باشد، اما فرصت بعدی برای انجام چنین سفری چندین ماه بعد بود. لذا بار سفر بستیم و بخت با ما یار بود که در این تاریخ، دوستان خوبمان درنا مجاب، میترا گلستانی، راحله حقانی و یاشار صدف زاده نیز همراه شدند.
زمابندی از این جهت پیچیده بود که تلاش بسیاری انجام شد تا با کمترین مقدار مرخصی بیشترین زمان حضور در خوزستان را به همراه دو خودرو برای گشت در منطقه داشته باشیم. برای این منظور، دو نفر از اعضای گروه صبح سه شنبه به سمت دزفول حرکت کردند و یک خودرو را به دزفول رساندند. یک نفر همان شب با هواپیما به آنها پیوست و سه نفر باقیمانده سه شنبه شب با اتوبوس حرکت کرده و چهارشنبه صبح پس از تحویل خودروی یک دوست در دزفول، به جمع همسفران پیوستند. در مسیر برگشت نیز عصر جمعه در دو گروه به سمت تهران بازگشتیم: دو نفر با اتومبیل و سایر دوستان با اتوبوس. همگی صبح شنبه به تهران رسیدیم و 3 نفر از 6 نفر پس از انجام مقدمات مربوطه راهی محل کار شدیم! و همه ی این ماجراها و همت دوستان موجب شد این برنامه یکی از خاطره انگیزترین سفرهایمان باشد.
هدف از سفر، دیدن جغد ماهیخوار در دریاچه سد دز و باکلان مارگردن و سسک بصره در تالاب هورالعظیم بود. اگرچه دو گونه اول رخ ننمودند، اما گونه های بسیار خوبی که بعضا 5 سال به دنبال آنها بودیم را مشاهده نمودیم. آخرین گونه ی مشاهده شده در این سفر گنجشک رودخانه ای بود که پس از نزدیک به دو ساعت گشت زیر آفتاب سوزان ساعت دو بعد از ظهر در گرمای 32 درجه آن را یافتیم.
همچنین آشنایی با رضا نیک فلک فعال محیط زیست شهر اهواز که اطلاعات بسیار خوبی از وضعیت پرندگان در خوزستان و سایر استانهای کشور دارند، و دیدار با محمد توحیدی فر و گروه پنج نفره از پرنده نگرهای سویسی که همراه ایشان بودند از دیگر اتفاقات خوب این سفر بود.
