تالاب بندعلیخان

پنجشنبه 28 آبان 94

بهار گذشته، چند مرتبه ای که به تالاب بندعلیخان رفتیم، گونه های خوبی مشاهده کردیم، که باعث شد در برنامه های پرنده نگری خود جای ویژه ای برای این تالاب باز کنیم. به ویژه آنکه بند علیخان، بعد از عشق آباد نزدیک ترین تالاب به تهران است و از طرفی با برچیده شدن پست محیطبانی، رفت و آمد به آنجا ساده تر شده است. البته ناگفته نماند که بندعلیخان برای مشاهده پرندگان آبزی و مرغابی سانان محل مناسبی نبوده و شرایط آن به هیچ عنوان قابل مقایسه با تالاب عشق  آباد نمی باشد.

روز پنجشنبه، به همراه دوست عزیز و، پرنده نگر نوجوان و موفق، آقای بهراد فرخنده، به بند علیخان رفتیم. تنوع و تعداد پرندگان به اندازه بهار نبود. در آغاز نیز به دلیل باد شدید در منطقه، تحرک و حضور پرندگان مشهود نبود، اما کم کم با گرم شدن هوا، پرنده های بیشتری مشاهده شدند که لیست آنها در ادامه آمده است.

همچنین، با مراجعه به بالای تپه ها، توانستیم دید جامعی از تالاب داشته باشیم. چرا که در زمین های همسطح، به دلیل وجود نیزارها و درختچه ها وسعت تالاب به هیچ عنوان قابل تصور نیست و دسترسی به آب نیز با وجود نیزارها عملا ممکن نیست.

نمایی از تالاب بند علیخان

صعوه ابروسفید

سسک چیف چاف

چک چک بیابانی

باقرقره های شکم سیاه

هنگام بازگشت، 500 متر مانده به جاده اصلی آسفالته، با ماری خاکی رنگ به طول حدود یک متر در مسیر خود مواجه شدیم که سوررایز برنامه بود! بعدا با مراجعه به کتاب خزندگان ایران، نوشته کامران کمالی، دریافتیم که مار مذکور «شتر مار» نام دارد و در دسته مارهای غیرسمی ایران قرار گرفته است.

شتر مار